آءُ همير، ڀڃ زنجير! ”جا، عمر! تو مُل عيد، سا اسان سُوءَ ورتي، سومرا!

آءُ همير، ڀڃ زنجير!
”جا، عمر! تو مُل عيد، سا اسان سُوءَ ورتي، سومرا!
”ويئي ويچارن وِسري، خوشي ۽ خريدَ،
سڪَڻ ڪَيا شهيد، مارو جي ملير جا.“
*
”آئون بندياڻي بَند ۾، ڪر ڪِي بَند ٻيا؟
”هڪ عُمَرَ منڊيا مامرا، ٻيو مارو ٿر ٿيا!“
*
”ڳچيءَ ڳانا لوه جا، زيريُون ۽ زَنجير،
”پَيڪڙا پيرن ۾، ڪوٺين اندر ڪِير،
”چاري چَؤگانن ۾، واهيت ڪَن وزيرَ،
”ڇَن نه ڇڄي آهيان، اهڙيءَ سٽ سرير،
”ماروُ ڄامَ ملير! پڇج ڪِي پنوهار کي.“
*
”ڇن نه ڇڄي آهيان، ڪُڇَن ۾ ڪوٽن،
”ايندي پيم ابتا، پيڪڙا پيرن،
هَٿَڙيُون، هَٿن، ڄنگهون ٻانهون ڪاٺ ۾!“
*
”زيريين ٻيڙِئين لوهَ ۾، ڳٽن ڪَيس ڳاهُ،
”سنڪي سندي سومري، هَڏ نه چڙهيم ماهُ.“
*
”آءُ همير! ڀڃُ زنجير، هئن نه سگهان گهاري،
”قلب منهنجو ڪوٽ ۾، گهايل ٿو گهاري!“
*
”آءُ ته اکيين اگهان، جي پائُر ڏِنءِ پيرَ،
”الله لڳ، لطيف چئي، لاءِ مَ تون اوير،
”ڪوٺين گهاري ڪير؟ مَحلين منجهي مون هنئون!“
*
ڪَيم مهاڙ ملير ڏي، مٿي ڪوٽ چڙهي،
”نت نهاري ڏيهه ڏي، ڳوڙها پيم ڳڙي،
”نِڱي ڪُوڪَ قلب مان، منجهان روح رڙي!“
.........
”مَ ڪي روءُ، مَ رڙُ ڪي، مَ ڪِي هنجون هار،
”جهڙا اچن ڏينهڙا، تهڙا ويٺي گهار،
”ڏکن پٺيان سکڙا، سِگها ٿين ، سنگهارِ!
”لهندا لوه لطيف چئي، پَروڙج، پنوهار!
”ٻيڙيون نيئي ٻار، توتان بند بِدا ٿيو.“